bijzondere ontmoetingen.....

Tijdens ons verblijf in Israël zijn één van de mooiste dingen die we meemaken de bijzondere ontmoetingen. In Jeruzalem en omgeving ontmoeten we allerlei soorten mensen. Orthodoxe joden, toeristen uit alle delen van de wereld, winkeliers, zowel van de Arabische als Joodse bevolking, andere vrijwilligers en collega's. Soms hebben we de kans om wat langer te praten met mensen.

Vandaag hebben we een kerk bezocht in Bethlehem. Een Arabische dienst met Engelse vertaling via een apparaatje met een oortelefoontje. Bijzonder om in dit gebied ook hetzelfde evangelie te horen als in onze eigen kerken in Nederland. Er is enthousiaste aanbidding met prachtige liederen in een andere taal, maar geïnspireerd door dezelfde Geest en we ervaren dezelfde gemeenschap.

Na de dienst zijn we uitgenodigd bij een gemeentelid thuis om daar te lunchen. We zijn onder de indruk van hun gastvrijheid en de uitgebreide maaltijd die we voorgeschoteld krijgen. Helemaal als ze hun getuigenis vertellen en over hun leven van nu, zijn we geraakt. We zijn bij een jong gezinnetje met twee kleine kinderen. Ondanks dat ze zelf beslist geen gemakkelijk leven hebben, zetten ze zich in voor anderen.

Ook genieten we van de verhalen van onze vrienden, die voor langere tijd uitgezonden zijn. Hoe God hun geleid heeft om naar Israël te komen en hen al jarenlang gebruikt om Zijn liefde uit te delen aan (kwetsbare) mensen, zowel aan Joden als Arabieren. Bijzonder om te horen, dat God ook altijd trouw is en voorziet in wat nodig is, om te kunnen doen waartoe God hen heeft geroepen.

Wat mij opvalt is dat God vaak in zulke eenvoudige dingen door hen en ons heen werkt. We mogen tot zegen zijn voor de kinderen, de gehandicapten en mensen die vanuit maatschappelijk oogpunt niet zoveel te bieden hebben. Juist deze mensen heeft God speciaal op het oog. Zij zijn als parels en de diamantjes voor Zijn kroon.

In de korte tijd dat wij van deze cultuur en omgeving mogen proeven merken, we hoe snel we als vrijwilliger een band op bouwen met de mensen waar we vier dagen per week mee werken. Op al onze werkplekken maken we lief en leed mee.

Enige tijd geleden is in de zorginstelling waar Loes en Emmy werken, een afdeling dicht gegaan, omdat er geen geld meer was. Een aantal bewoners is toen naar huis gestuurd, hoewel deze wel veel zorg nodig hebben. Ouders en familie zijn niet altijd in staat of in de gelegenheid om deze zorg in voldoende mate te bieden.
Een goed bericht is dat alle openstaande tekorten van de instelling door een grote donatie afgelost konden worden.

Hoewel twee maanden eigenlijk te kort is, (is onze eenduidige conclusie) denk ik dat alle ervaringen en ontmoetingen tot nu toe, al een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. Gelukkig hebben we nog wel een paar weken te gaan.....

Emmy